بی اشتهایی عصبی اختلالی است که در آن کودک از خوردن غذا امتناع می­ورزد و کاهش بیش از اندازه وزن بدن بدون علل جسمانی از نشانه های این بیماری است. ملاک تشخیص بی اشتهایی عصبی در کودکان کاهش وزن آنان به میزان 15 تا 20 درصد وزن اصلی است.

 

علل و عوامل ایجاد بی اشتهایی عصبی

• وسواس فکری در مورد غذا
• عوامل ژنتیک
• اعتماد به نفس پایین
• تعبیر و تفسیر غلط مربوط به افزایش وزن
• بعضی از اعمال والدین مانند از شیر گرفتن کودک، تحمیل بعضی از غذاها به رژیم غذایی کودک، محروم کردن کودک از بعضی غذاها
• نارضایتی مادر از تناسب بدنی خود
• در خانواده هایی که مراقب کودک جابه جا یا تعویض می­شود. مانند خانواده هایی که مادر شاغل است و کودک گاهی توسط پدر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، خاله یا عمه نگه داری می­شود.
• در خانواده هایی که شیوه های تربیتی خشن و ناهماهنگ میان والدین وجود دارد.

 

راهکار:

• هنگام غذا خوردن، محیطی شاد و مناسب فراهم کنید.
• پیش از غذا خوردن، کودکان را مطلع کنید و از نوع غذا و کیفیت آن تعریف کنید.
• به کودکان فرصت بیشتری برای غذا خوردن بدهید و از عجله کردن هنگام غذا خوردن خودداری کنید.
• در مورد نگرانی های خود با کودکتان صحبت کنید. می­توانید این کار را به تنهایی و یا در حضور پزشک، انجام دهید.
• مثل همیشه از کودک حمایت کنید؛ واین نکته را بدانید که در این موقعیت خاص، پشتیبانی شما از او ضروری است؛ زیرا می­توانید با این کار تا حدی روی تقصیرات کودک سرپوش بگذارید.
• پدر و مادران، تقویت های مثبت مانند حق تماشای تلویزیون، رفتن به پارک، سینما و گردش و بازی با همسالان را در مقابل رفتارهای مربوط به غذا خوردن و افزایش وزن کودکان ارائه کنند.
• والدین و اطرافیان کودک نباید خیلی و مستقیما درباره ارزشمندی لاغری صحبت کنند، به خاطر اینکه با این کار ممکن است ترس از چاقی و موارد مشابه دیگری را در کودکان ایجاد نمایند.
• از یک متخصص کمک بگیرید: برای ایجاد تغییرات وقت تلف نکنید؛ از یک کارشناس که در درمان اینگونه اختلالات با تجربه است، کمک بگیرید. چنین مشکلاتی به ندرت به خودی خود ناپدید می­شود، و وقت تنگ است.

 

 

نتیجه گیری

اختلالات تغذیه ایی، مشکلات رفتاری ساده ای نیستند. تغییرات به کندی صورت می­گیرد و راه بازگشت به تندرستی بسیار طولانی است. بنابراین، قصد ما اعلام خطر برای والدین، که اگر با اختلال تغذیه ایی در کودک خود روبرو هستید، به کمک افراد با تجربه تری نیاز دارید. والدین باید توجه داشته باشند که هر نوع امتناع از خوردن و یا کاهش میزان مصرف غذا توسط کودک نمی­تواند به دلیل بی اشتهایی عصبی باشد، بنابراین در برخورد با پدیده بی اشتهایی باید معیارها و میزان نوع عصبی و روانی آن را در نظر گرفت.

 

منابع و مآخذ

به پژوه، احمد(1387)چرا کودکان دچار بی اشتهایی روانی می­شوند. فصلنامه بهداشت روان، شماره 26

رهنما، علی.(1374)بی اشتهایی عصبی درکودکان و راههای درمان آن. پیوند. شماره189، 190، 191.

گاربر،استفن.گاربر،ماریان دانیلز.فریدمن اسپیزمن،روبین .(1394). چگونه با کودکم رفتار کنم؟ (مترجمان شاهین خزعلی،هومن حسینی نیک،احمد شریف تبریزی) . تهران: انتشارات مروارید

 

کلمات کلیدی: بی اشتهایی(بولیمیا)، علل بی اشتهایی، حمایت کودک، تقویت کننده مثبت، مراجعه به پزشک، گفتگو درباره نگرانی خود.