بررسی های انجام شده نشان می­دهد، هیچ موجودی به غیر از انسان نمی­تواند در خواب راه برود و در این حالت بطور عادی رفتار نماید. اشخاصیکه در خواب راه می­روند از لحاظ جسمی مانند افراد عادی حرکت و عمل می­کنند ولی ضمیر آنها در دنیای مبهم خواب باقی می­ماند. وقتی کودکی در هنگام شب راه می رود چشم هایش باز ولی خیره و بیرون زده است و این طور به نظر می رسد که جایی را نمی بیند. این راه رفتن ها که بین چند دقیقه تا یک ساعت طول می کشد معمولاً ضرری ندارد به جز اینکه کودکان (یا بالغینی) که بدون مراقبت کسی در خواب عمیق در حال قدم زدن هستند می توانند به خودشان آسیب بزنند. تعداد پسرانیکه در خواب راه می­روند 2تا4 برابر دختران می­باشد.

 

علل راه رفتن در خواب

• علل ارثی
• وجود اختلافات بین والدین
• فوت یکی از والدین
• از بین رفتن یکی از حیوانات اهلی مورد علاقه کودک
• فشارهایی که در مدرسه به کودک وارد می­شود
• نقل مکان به خانه جدید
• مواجه شدن با محیط تازه

با انجام راهکارهایی زیر شما به عنوان پدر و مادر، می­توانید از آسیب های احتمالی جلوگیری کنید:

• راه بیرون رفتن را مسدود کنید:

در مورد کودکان کوچک قفل را قدری بالاتر از حد معمول نصب کنید تا دست کودک نتواند به راحتی به آن برسد.یا اینکه فنر یا کشی به در نصب کنید که کودک در اتاق محبوس نشود ولی مجبور شود برای ترک اتاق کمی تلاش کند.بدین ترتیب کودک مطمئناً هنگامی که تلاش می کند از اتاق بیرون بیاید از خواب بیدار می شود و در عین حال در هنگام خطر نیز می تواند از اتاق بیرون بیاید.توجه کنید که هرگز در را روی کودک قفل نکنید.

 

• پیشنهاد زیر را بکار گیرید:

هنگامی که کودک کاملاً آرام است، از او بخواهید که تصور کند در رختخواب نشسته است و می خواهد شروع به خوابگردی کند، ولی درست در زمانی که از جا بلند می شود از خواب بر می خیزد. یا او را وادارید که تصور کند گرفتن دستگیره در باعث بیدار شدن او می شود. ابتدا صحنه را برای او شرح دهید و سپس از او بخواهید که صحنه را خودش تصور کند. او را وادارید که تصور کند چه احساس شادی و غروری به او دست می دهد و حتماً موفقیت او را تحسین کنید.

در مورد بعضی کودکان تصور منفی بهتر عمل می کند. برای مثال کودک را وادارید که تصور کند در خواب از رختخوابش بیرون آمده است و در حال پرت شدن از پله ها است و در این حال به خودش می گوید (بایست! بایست! به رختخواب برگرد)!
تا حد امکان این صحنه را واقعی و ترسناک مجسم کنید. سپس از کودک بخواهید که صحنه را با تصور ذهنی خودش که سالم و آرام در رختخواب خوابیده است کامل کند.

 

• هشدار دهنده هایی ترتیب دهید:

اگر هدف شما این است که وقتی کودک راه می رود هم کودک و هم خودتان بیدار شوید به در اتاق کودک زنگ آویزان کنید یا اینکه در اتاق کودک چشم الکترونیکی نصب کنید تا هنگامی که کودک بلند می شود و شروع به قدم زدن می کند زنگ به صدا درآید.

 

• کاهش دفعات خوابگردی کودک را تحسین کنید و به او جایزه بدهید:

کاری کنید که کودک بداند وقتی دفعات خوابگردی او کمتر می شود شما خوشحال می شوید. “مریم، خوشحالم که این هفته فقط یک بار در خواب راه رفتی. خیلی خوبه! تو بالاخره جایزه را بردی.”

 

• از جداول رسمی تر استفاده کنید:

به کودک خود هم برای راه نرفتن و هم برای بیدار شدن در هنگام راه رفتن شبانه، ستاره بدهید.(برای اطلاع از جزئیات به مقاله کودکانی که صبح ها خیلی زود از خواب بر می­خیزند مراجعه فرمایید).

 

• از دارو استفاده کنید:

اگر کودک شما همیشه در خواب راه می رود با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. گاهی دارو می تواند الگوی خواب کودک را تغییر دهد.

 

نتیجه گیری

باتوجه به مطالب گفته شده، نباید کودکان را از اینکه در خواب راه می­روند سرزنش کرد زیرا عامل نگرانی و اضطراب آنها هر چه باشد این سرزنش مزید برعلت خواهد گردید. به علاوه والدین این کودکان باید تدابیر احتیاطی که در بالا ذکر شد برای اینکه اینگونه کودکان آسیبی به خود نرسانند اتخاذ کنند.

 

منابع و مآخذ

خراسانی، هادی(1349). تحقیقات جدید درباره علل خواب رفتن در خواب. مجله وحید. شماره3.سال 8.

گاربر،استفن.گاربر،ماریان دانیلز.فریدمن اسپیزمن،روبین .(1394). چگونه با کودکم رفتار کنم؟ (مترجمان شاهین خزعلی،هومن حسینی نیک،احمد شریف تبریزی) . تهران: انتشارات مروارید

 

کلمات کلیدی: علل راه رفتن در خواب، مسدود کردن درب های خروجی، استفاده از تحسین و جایزه، استفاده از دارو ، استفاده ازجدول.