بسیای از کودکان به علت ضعیفی چشمشان به عینک نیاز دارند اما از کاربرد آن خودداری می­کنند. ممکن است بخواهند عینک را بشکنند یا برای همیشه آن را کنار بگذارند؛ بر اساس آمارهای موجود، از هر بیست کودک کوچکتر از سن مدرسه یک نفر دارای نوعی مشکل بینایی است. وظیفه شما به عنوان پدر و مادر این است که به کودکانتان بفهمانید،”عینک وسیله ای برای مشاهده بهتر پیرامونشان است.” در این مقاله راهکارهایی پیشنهاد می­شود برای والدین گرامی تا مشکل کودکانتان را به حداقل  برسانند.

 

راهکار:

• از الگوبرداری استفاده کنید: ترتیبی دهید فرزندتان با کودکی که همیشه عینک به چشم دارد، بازی کند.

 

• برای کودکان داستان هایی که در مورد تجارب کودکان با عینک نوشته شده اند بخوانید.

 

• در خرید عینک حق انتخاب به کودکتان بدهید: اگر کودک عینک خود را دوست داشته باشد، میل بیشتری برای استفاده از آن خواهد داشت.

 

• قبل از هرگونه تصمیم گیری در مورد انتخاب عینک، آگاهی خود را بالا ببرید: به عنوان مثال شیشه های پلاستیکی عینک برای کودکان مناسب تر است زیرا هنگام ورزش و بازی مطمئن تر و امن تر است.

 

• از جدول ستاره استفاده کنید: هر بار که کودکتان به طور صحیح عینک می­زند، یک ستاره در جدول بگذارید. منظور از نحوه صحیح عینک زدن آن است که کودک هنگام مطالعه، برای نگاه کردن به تخته، هنگام تماشای تلویزیون، یا همیشه، از عینک استفاده کند.

 

نکته: از پاداش های ضروری به عنوان جایزه استفاده نکنید. هرگز نباید بغل کردن، نوازش کردن، ابراز علاقه، و پاداش هایی از این قبیل را وابسته به ستاره کنید. به محض اینکه کودک کار خوبی انجام داد، به او تشویق ضروری بدهید؛ چه آن کار ستاره داشته باشد یا نداشته باشد.

حتی گاهی لازم است در طول روز چندین بار مچ او را به خاطر کار خوبی که انجام می­دهد، بگیرید و او را تشویق کنید. پس منتظر نباشید که او کار خوبی کند و آن را به شما اطلاع دهد و بعد تشویقش کنید. گاهی خودتان در پی کاری یا رفتاری بگردید که شاید حتی کودک نداند به خاطر آن استحقاق تشویق را داراست و او را به خاطر انجام آن تشویق کنید. این کار را مچ گیری مثبت می­نامیم.

 

• از منابع حمایتی کمک بگیرید: در مود کودکان خردسالی که عینک می­زنند، مصاحبت با کودکی مانند خودشان، بحث های کلاسی در مورد فایده های عینک، مطالعه کتاب های مناسب در کلاس یادعوت از یک چشم پزشک برای سخنرانی در کلاس، می­تواند راه را هموارتر سازد.

 

 

 

 

نتیجه گیری

 

با توجه به آنچه اشاره شد، نباید انتخابی برای کودک باقی بماند. هر جا می­رود و هر کاری که انجام می­دهد، عینک باید همراهش باشد. این یک مسئولیت مهم برای یک کودک خردسال است، در نتیجه شما باید اهمیت عینک زدن را به او بیاموزید و او را به استفاده از آن، تشویق کنید. چشمان کودک باید پس از تولد، سپس در چهار سالگی و پس از آن به طور دوره ای معاینه شوند. در طول سالهای رشد، نیازهای بینایی یک کودک، در هر 6 ماه تغییر می­کنند.

 

منابع و مآخذ

تبریزی، علیرضا.(1393). رفتاردرمانی(روش هایی برای تغییر سریع رفتار کودکان 4تا11ساله).تهران: انتشارات فراروان

گاربر،استفن.گاربر،ماریان دانیلز.فریدمن اسپیزمن،روبین .(1394). چگونه با کودکم رفتار کنم؟ (مترجمان شاهین خزعلی،هومن حسینی نیک،احمد شریف تبریزی) . تهران: انتشارات مروارید

 

کلمات کلیدی: عینک نزدن کودک، الگوبرداری، منابع حمایتی، جدول ستاره، حق انتخاب در خرید عینک.